Obróbka powierzchni przekładni jest przetwarzana w celu poprawy stanu powierzchni materiału. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje obróbka na czarno (gdzie odbywa się utlenianie powierzchni), obróbka smarem stałym, cynkowanie, obróbka fosforowa, chemiczne srebrzenie i obróbka powierzchni innego rodzaju. Ich własne cechy własne cechy definiują zastosowanie, ale też trzeba to uznać za ważny element, jeśli chodzi o narzędzia do produkcji kół zębatych, z jakimi warto się zapoznać. Czytaj dalej i dowiedz się więcej!
Obróbka koła zębatego – najpopularniejsze rozwiązania
Jednym z nich na pewno jest tzw. ciemna obróbka wynikająca z utleniania powierzchni. W przypadku alkalicznej obróbki czernią, po umieszczeniu metalu w alkalicznym roztworze do obróbki – sam metal oddziałuje chemicznie i tworzy na swojej powierzchni czarną powłokę. Taka warstwa ma działanie antykorozyjne, dlatego jest stosowna również na narzędzia do dłutowania kanałków i podobne elementy.
Nie trzeba jednak podejmować takich działań. Czasem wystarczy spryskać smarem stałym powierzchnię zęba koła zębatego, a smar, który przylega do powierzchni wyschnie, tworząc zabezpieczenie. W takim przypadku – cząsteczki distanu siarczku zawarte w składnikach lubrykantu wnikają w tkankę metalową, działając natłuszczająco.
Zwłaszcza w początkowym biegu przekładni lub gdy są używane narzędzia do dłutowania kanałków i dąży się do zapobiegania jej wpływowi na mikroruchy spowodowane drobnymi ruchami tarcia – to ma sens. Takie rozwiązanie jest też zwykle stosowane w miejscach, w których nie można stosować oleju smarowego, ale i tak przekładnia łańcuchowa oraz narzędzia do produkcji kół łańcuchowych jest niezbędna.
Możliwa jest również obróbka powierzchniowa w celu poprawy właściwości antykorozyjnych metalu, gdy dłutowanie zewnętrzne zostanie zakończone. Warto w tym miejscu wspomnieć, że wraz z postępem w obróbce pasywacji, wydajność wyglądu również znacznie się poprawiła, choć grubość warstwy poszycia jest różna. Niemniej jednak jest to temat, z którym warto się lepiej zaznajomić.
